Życzymy Ci, aby Twoje małżeństwo rozkwitło!
Na naszych comiesięcznych spotkaniach modlimy się, dzielimy swoimi troskami i radościami, formujemy się i zachęcamy do rozwoju relacji małżeńskich i rodzinnych.
Drodzy Małżonkowie! Zapraszamy Was do dołączenia do naszego ruchu. Tutaj znajdziecie aktualny kontakt do ksiedza i pary prowadzącej krąg Domowego Kościoła w Waszej parafii na terenie diecezji warszawsko-praskiej: http://wpraga.oaza.pl/domowy-kosciol/dk-kontakt.

Możecie także pomodlić się z nami za swoje małżeństwa lub za bliskie Wam osoby: Msza Święta z modlitwą za małżeństwa w parafii – Domowy Kościół – pierwsze środy miesiąca dolny kościół godz. 20:30 (poza wakacjami).

Domowy Kościół jest gałęzią rodzinną Ruchu Światło – Życie. Czerpiemy z bogactwa charyzmatu Oazy i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame.
W naszej formacji kładziemy nacisk na rozwój i wzrost duchowości małżeńskiej. Będąc bliżej siebie zbliżamy się do Boga, a będąc w głębokiej relacji ze Zbawicielem pogłębiamy naszą miłość małżeńska. Pogłębianie tych relacji wpływa również na nasze dzieci , pomagając nam wychowywać je w duchu chrześcijańskim.
Spotykamy się w grupach 4  do 7 małżeństw, które nazywamy kręgami. Spotykamy się w duchu Bożej miłości i jej chcemy się tam uczyć. W czasie tych comiesięcznych spotkań wspólnie czytamy Słowo Boże, modlimy się, dzielimy się naszym życiem, tym codziennym jak i tym duchowym. Pomiędzy spotkaniami podejmujemy trud formacji w naszych małżeństwach i rodzinach.

A to elementy naszej formacji – nasze zobowiązania:

• codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania),
• regularne spotkanie ze słowem Bożym,
• codzienna modlitwa małżeńska,
• codzienna modlitwa rodzinna,
• comiesięczny dialog małżeński,
• reguła życia (systematyczna praca nad sobą),
• uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu,
• uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o ruchu zapraszamy na stronę krajową naszego ruchu: http://www.dk.oaza.pl

ZAŁOŻYCIEL

Ks. Franciszek Blachnicki
Sługa Boży

Urodził się 24 marca 1921 r. w Rybniku na Śląsku w wielodzietnej rodzinie Józefa Blachnickiego i Marii z domu Miller. W 1938 r. zdał maturę w gimnazjum w Tarnowskich Górach. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. aż do kapitulacji, potem rozpoczął działalność konspiracyjna. W marcu 1940 r. ujęty przez gestapo w Zawichoście i aresztowany, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Przebywał tam, z numerem 1201, przez 14 miesięcy, z tego prawie 9 miesięcy w karnej kompanii, w bloku 13, oraz prawie miesiąc w bunkrze. We wrześniu 1941 r. przewieziony do więzienia śledczego w Zabrzu, potem w Katowicach. W marcu 1942 r. został skazany na karę śmierci za działalność konspiracyjna przeciw hitlerowskiej Rzeszy. Po prawie 5 miesiącach oczekiwania na wykonanie wyroku, karę śmierci zamieniono na 10 lat więzienia po zakończeniu wojny.

W czasie pobytu na oddziale skazańców dokonało się nagłe, cudowne nawrócenie Franciszka Blachnickiego na osobową wiarę w Chrystusa, połączone z decyzja oddania życia na Jego służbę. W latach 1942-45 F. Blachnicki przebywał w różnych niemieckich obozach i więzieniach. Po zakończeniu wojny wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 25 czerwca 1950 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Jako młody wikary w pracy duszpasterskiej zwracał szczególna uwagę na formowanie grup elitarnych. Wypracował metodę dziecięcych rekolekcji zamkniętych (Oaza Dzieci Bożych).

W latach 1954-56 w okresie wysiedlenia biskupów śląskich uczestniczył w pracach tajnej Kurii w Katowicach. W październiku 1956 r. uczestniczył w organizowaniu powrotu biskupów do diecezji. W tym samym roku rozpoczął pracę w Referacie Duszpasterskim Kurii diecezjalnej w Katowicach i w redakcji tygodnika „Gość Niedzielny”. Zorganizował i prowadził Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 r. społeczną akcję przeciwalkoholową pod nazwą Krucjata Wstrzemięźliwości, której Centrala w Katowicach została zlikwidowana 29 sierpnia 1960 roku przez władze państwowe, a w marcu 1961 roku ks. Blachnickiego aresztowano. Otrzymał wyrok 13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na trzy lata, po czym został zwolniony.

W październiku 1961 r. ks. Blachnicki podjął dalsze studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1964-72 pracował na KUL-u w charakterze asystenta i adiunkta, współorganizował Instytut Teologii Pastoralnej. W tym okresie działalności naukowej opublikował ok. 100 prac naukowych i popularnych. Wypracował, w oparciu o naukę II Soboru Watykańskiego, personalistyczno-eklezjologiczną koncepcję teologii pastoralnej. Wypracował koncepcję i podwaliny metodologiczne pod katechetykę fundamentalną i teologię pastoralną ogólną. W latach 1964-80 ks. Blachnicki rozwijał ożywioną działalność w dziedzinie posoborowej odnowy liturgii w Polsce. Założył lubelski zespół liturgistów. Przez 10 lat był redaktorem „Biuletynu Odnowy Liturgii”. Od 1967 r. był Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej. Wypracował koncepcję i metody posoborowej formacji służby liturgicznej.

W 1963 r. podjął na nowo prowadzenie rekolekcji oazowych. Metodę 15 dniowych rekolekcji przeżyciowych zastosował stopniowo do różnych grup młodzieżowych, dorosłych i całych rodzin. Praca formacyjna zapoczątkowana w oazie rekolekcyjnej była kontynuowana w małej grupie w parafii. Ks. Blachnicki opracował potrzebne do niej pomoce. W ten sposób oazy rozwinęły się w ruch, zwany dzisiaj Ruchem Światło-Życie.

Ruch podejmował nowe inicjatywy ukazywane przez ks. Blachnickiego: w 1979 roku – Krucjatę Wyzwolenia Człowieka w celu przezwyciężenia alkoholizmu i innych zniewoleń współczesnego człowieka, w 1980 – plan Wielkiej Ewangelizacji „Ad Christum Redemptorem” dla dotarcia z Ewangelią do każdego człowieka w Polsce.

W okresie rewolucji Solidarności (1980-1981) ks. Blachnicki powołał do istnienia Niezależną Chrześcijańską Służbę Społeczną, mającą upowszechniać ideę Prawda-Krzyż-Wyzwolenie, tzn. działać w duchu chrześcijańskiej nauki społecznej i ruchu wyzwolenia bez przemocy.

10 grudnia 1981 r. ks. F: Blachnicki wyjechał do Rzymu. Tam zastał go stan wojenny. W roku 1982 osiadł w ośrodku polskim Marianum w Carlsbergu w RFN i rozpoczął organizowanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Prowadził w nim pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów. Wydawał biuletyn „Prawda-Krzyż-Wyzwolenie”, a w czerwcu 1982 r. założył Chrześcijańska Służbę Wyzwolenia Narodów – stowarzyszenie skupiające Polaków i przedstawicieli innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej wokół idei suwerenności wewnętrznej i jedności narodów w walce o wyzwolenie.

Tę działalność społeczno-wyzwoleńczą prowadził z pobudek religijnych, inspirowany nauką Jana Pawła II, wierny zasadzie „światło-życie”. Jeszcze w Polsce, a potem także za granica nawiązywał kontakty ekumeniczne z różnymi ruchami odnowy.

Zmarł nagle w Carlsbergu 27 lutego 1987 r.